بسم الله الرحمن الرحیم
سلام. نماز روزه تون قبول. همین اول بگم دم افطار دعاتون می کنم، ولی شما اگه دم افطار دعام نکردین حالا امشبم فدا سرتون؛ فردا شب انشاالله دو بار دعا کنین.
یه کمی کلافه ام.
یعنی از صدا و سیما باز دلم گرفته اما نمی دونم دیگه چی بگم.
آخه چندصد بار اینطوری اعتراض کردیم اما این سیاست، کنار گذاشتنش انگار حکایت همون ترک عادتیه که موجب...
بابا جان من، به جون خودم، زشته ماه رمضون که میشه، فیلما و سریالا بجای نگاه دقیق تر داشتن به ابعاد مختلف دینداری، به جای توجه بیشتر به ظواهر شرع، تمرکز می کنن رو انواع کارای خلاف و اختلاط و ...
امسال حالا این سریال "خداحافظ بچه" اولاش خیلی ذوق زده ام کرد. پیش خودم فک کردم: ایول، امسال به لطف خدا و همت دست اندر کارا یه سریال می بینیم که یه زندگی پاک رو می خواد نشون بده. یه خانوم مقید با یه همسر توبه کار. اما هرچی جلو میره اعصابمو فقط خورد می کنه و بس.
والا بچه دار شدن تو اون شرایط سخته. قبول دارم که یه آدم اگه عشق بچه باشه، فکرش به هزار راه و بیراهه میره و وسوسه هایی میشه. اما از فک کردن و وسوسه شدن، تا اینقده احمقانه انتخاب و اجرا کردن، زمین تا آسمون فرق داره.
بابا، بی انصافا، اون خانوم، مثلاً مقید بودا!
الان از شوهر خلاف کارش که داره جلو میزنه! بچه رو از مادرش مخفی می کنه! اون ضربدرای مزخرف ته دفتر رو ابداع می کنه که عیناً همین وسوسه ی شیطونه که حالا این گناه رو بکن. تموم که شد، استفاده تو که از این خلاف بردی، بعدش توبه می کنی جریمشم میدی!
این شد مفهوم تقید؟!؟!
یه ریزه انصاف!
خانومای مقید ما اینطورین؟
من ادعایی رو خودم ندارم. آزاد از هرکی شما فک کنین، اوضاعش بدتره. تواضع هم نیس. عین حقیقته.
اما خدایی از نزدیک ارتباط دارم با خانومای مقیدی که اتفاقاً عشق بچه هم هستن؛ اما حاضر نیستن همچین راه های احمقانه ای رو انتخاب کنن برا رسیدن به خواسته شون.
اصلاً این ادبیات طلبکارانه ی این خانوم با خدا؛ والا ادبیات شوهر خلافکار توبه کرده اش، متواضعانه تره.
واقعاً نمی فهمم هدف اصلی این سریالا با این نوع نگاهشون به مسائل، چیه؟!؟!؟!؟
فقط وقت مردم رو تلف کنن و همین و همین؟!؟!؟ آخه این انصافه؟
سلام. نماز روزه تون قبول. همین اول بگم دم افطار دعاتون می کنم، ولی شما اگه دم افطار دعام نکردین حالا امشبم فدا سرتون؛ فردا شب انشاالله دو بار دعا کنین.
یه کمی کلافه ام.
یعنی از صدا و سیما باز دلم گرفته اما نمی دونم دیگه چی بگم.
آخه چندصد بار اینطوری اعتراض کردیم اما این سیاست، کنار گذاشتنش انگار حکایت همون ترک عادتیه که موجب...
بابا جان من، به جون خودم، زشته ماه رمضون که میشه، فیلما و سریالا بجای نگاه دقیق تر داشتن به ابعاد مختلف دینداری، به جای توجه بیشتر به ظواهر شرع، تمرکز می کنن رو انواع کارای خلاف و اختلاط و ...
امسال حالا این سریال "خداحافظ بچه" اولاش خیلی ذوق زده ام کرد. پیش خودم فک کردم: ایول، امسال به لطف خدا و همت دست اندر کارا یه سریال می بینیم که یه زندگی پاک رو می خواد نشون بده. یه خانوم مقید با یه همسر توبه کار. اما هرچی جلو میره اعصابمو فقط خورد می کنه و بس.
والا بچه دار شدن تو اون شرایط سخته. قبول دارم که یه آدم اگه عشق بچه باشه، فکرش به هزار راه و بیراهه میره و وسوسه هایی میشه. اما از فک کردن و وسوسه شدن، تا اینقده احمقانه انتخاب و اجرا کردن، زمین تا آسمون فرق داره.
بابا، بی انصافا، اون خانوم، مثلاً مقید بودا!
الان از شوهر خلاف کارش که داره جلو میزنه! بچه رو از مادرش مخفی می کنه! اون ضربدرای مزخرف ته دفتر رو ابداع می کنه که عیناً همین وسوسه ی شیطونه که حالا این گناه رو بکن. تموم که شد، استفاده تو که از این خلاف بردی، بعدش توبه می کنی جریمشم میدی!
این شد مفهوم تقید؟!؟!
یه ریزه انصاف!
خانومای مقید ما اینطورین؟
من ادعایی رو خودم ندارم. آزاد از هرکی شما فک کنین، اوضاعش بدتره. تواضع هم نیس. عین حقیقته.
اما خدایی از نزدیک ارتباط دارم با خانومای مقیدی که اتفاقاً عشق بچه هم هستن؛ اما حاضر نیستن همچین راه های احمقانه ای رو انتخاب کنن برا رسیدن به خواسته شون.
اصلاً این ادبیات طلبکارانه ی این خانوم با خدا؛ والا ادبیات شوهر خلافکار توبه کرده اش، متواضعانه تره.
واقعاً نمی فهمم هدف اصلی این سریالا با این نوع نگاهشون به مسائل، چیه؟!؟!؟!؟
فقط وقت مردم رو تلف کنن و همین و همین؟!؟!؟ آخه این انصافه؟
سخت نگیرید فیلمه . بحساب میخاد بگه همه راه ها امتحان میشه باز بدربسته میخوره. هرچند بعضی جاهاش واقعا مسخرس.
موفق باشید و درپناه حق