ماجرای انفکاک دو جبهه روحانیون از دل جامعه روحانیت، در دهه ی اول انقلاب، و نامه ی امام روح الله، به محمد علی انصاری، نامه ای که منشور برادری اش خواندند؛ پیش تر، کلیتی از آن را شنیده بودم اما اکنون دوباره مروری کردم تا شاید دوباره قلم را از رخوتی که چند روز است دچارش شده، بیرون بکشم. باشد که شوق نوشتن به یاد روح ایمانی که تا ثریا هم راست قامت ماند، گرد خستگی را از چهره ی قلم بروبد.

این روزها، بازار تبلیغات انتخاباتی، مناظره ها و دفاع ها و انتقادها و متأسفانه باز هم هرچند کمتر از پیش، اما هنوز هم تخریب ها و سیاه نمایی ها داغ داغ بود.

فردا هم که صبح اول وقت، زمان تبلیغات تمام است و آغاز تصمیم گیری عاقلانه ی توده های مردم، بر اساس معیارهاست تا انشاالله در روز انتخاب، از برآیند آرا، شایسته ترین ها بهارستانی شوند. 

در این فرصت یک هفته ای، بسیاری از اخبار را حتی با شوری بسیار بیشتر از گذشته، دنبال می کردم؛ مناظره ها را، شعارها و حتی پیامک های تبلیغاتی را کامل می خواندم.

اما گاهاً  می شنیدم صدای ناهمگون را از ساز ناکوکی که برخی نماینده نمایان می نواختند. نمی دانم چرا برخی باور نمی دارند که اخلاق انتخاباتی، اصل است؛ که عادلانه به قضاوت اشخاص و گروه ها نشستن و صرفاً از نظرگاه منافع شخصی خویش، داد سخن، ندادن، اصل است. نمی دانم چرا از یاد می برند که ما و پدرانمان، برای همدل شدن ایرانیان، خون دل ها خورده ایم؛ رنج دوران برده ایم...

بیایید رهنمودهای امام روح الله و امام خامنه ای را بار دیگر به خاطر بیاوریم. 

بازخوانی فرمایشات امام خامنه ای در باب تحزب را بخوانید؛ همه اش تأکید بر وحدت است. حتی فرموده اند که آیه ی قرآنی "و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا" تکیه بر واژه ی "جمیعاً" دارد. یعنی شما، همگی با هم، اگر به ریسمان ولایت چنگ زدید، نجات می یابید و متفرق شدنتان منتج به نجات شما نخواهد بود.

منشور برادری امام روح الله را که در سایت ها موجود است، بخوانید؛ همه اش بحث از اصول انقلاب است که باید مایه ی وحدت و همدلی باشد. اختلاف نظرات در چارچوب اصول، محترم است. بزرگواران، توجه بدارید: اختلاف نظرات مادامی که از خط قرمزها، عبور نکرده اند، محترمند؛ یعنی انتقاد از نظر دیگری، باید سازنده و محترمانه باشد؛ نه تخریب گر و پرخاش جویانه. پس چرا هنوز در مناظرات و مکاتبات و مباحثات، انتقادهای غیر اصولی می شنیدیم از کسانی که مدعی اند به صلاح کشور عمل می کنند؛ حال آنکه بزرگترین مصلحت کشور را که وحدت، همدلی و برادری است، براحتی نادیده می گیرند؟

بگذریم، چون این نیز بگذشت؛ اما روی سخنم با خودمان است؛ و با شماست برادر و خواهرم که در این جمعه ی حماسی، ملت فهیم، نامت را در فهرست صالحان بهارستانی می نویسد. یادمان نرود آیین همدلی را. یادمان نرود منشور برادری امام راحل(ره) را. و یادمان باشد که در روز داوری، داوری هایمان را به قضاوت خواهند نشست. پس منصفانه و به دور از اغراض شخصی قضاوت و عمل کنیم.

و هدیه  ای بسیار قابل، هرچند پیش از موعد، تقدیمتان می کنم. انشاءالله بهارستانی که شدید و بسم الله نمایندگی را که گفتید، هدیه ام را به خاطر بیاورید: خیر النّاس أنفعهم للنّاس(پیامبر اکرم(ص)). به فکر خدمت باشید تا خدا شما را از اخیار قرار دهد.

التماس دعا