سلام و خسته نباشید خدمت همه ی افسران جنگ نرم.
البته سلام و ارادت، خدمت افسران جنگ غیر نرم و افسران غیر جنگ نرم و غیر افسران جنگ نرم هم دارم.
حس وظیفه شناسیم وادارم کرد برم سایتای انتخاباتی رو اجمالی نگاهی کنم که اخبار جالبی به چشمم خورد:
-
رأی گیری مجازی در سایتایی مث موج حضور.
-
سازوکار تبلیغاتی کاندیداها که شکر خدا تا اینجا اکثریتشون، تبلیغات سالم و قانونی داشتن و جز چند مورد جزئی، تخلفات چندانی گزارش نشده(به نقل از موج حضور).
-
دیدگاه ها و بیانیه و بروشور های تبلیغاتی افراد و احزاب مختلف؛ که گاهاً مبهم یا بحث برانگیز بود. مثلاً همین الآن بروشور "روزی که امیرکبیر گریست"(از ائتلاف کاندیداهای مستقل) رو خوندم؛ و یه جوری شدم. به دلم ننشست؛ نمی دونم چرا! هرچند حرفش حسابی بود: انتقاد از جهل و ضعف مدیریت خانوادگی و حقیقتاً هم درسته این انتقادا. اما شیوه ی بیانش واسم دلچسب نبود؛ البته همش تقصیر سران فتنه اس که با سیاه نمایی و شعار جهل زدایی و فقرزدایی و... فقط منافع خودشون رو دنبال کردن و دیگه حنای این شعارا رو واسه من یکی، کمرنگ کردن! انشاالله که اگه این جبهه رأی آوردن؛ این شعارهاشون رو عملی کنن و اشتباهات پیشینیانشون رو تکرار نکنن.
-
اما جالب ترین نکته ای که تا اینجا باهاش برخورد کردم: اسامی کاندیدای معرفی شده در ۱۷ جبهه ی مختلف برای شهر تهران(خبر اینم باز تو موج حضور هست). جالبیش اینجاس، برخی کاندیدا مث جناب مطهری، اسمشون تو هفتاد تا لیست هست!!!! و تازه تو لیست ائتلاف کاندیداهای مستقل هم تشریف دارن. این یعنی الآن ایشون خیلی خیلی خیلی اصلح تشریف دارن دیگه؛ نه؟
یه سؤال خیلی خیلی کوچیک:
مگه تعریف مستقل، به معنی آزاد بودن از تقید نسبت به گروه های دیگه نیس؟ خب کسی که تو انواع و اقسام جبهه های چپ و راست اسمش هست، چطور می تونه اسمش تو لیست مستقل ها هم بیاد؟ الآن باید مستقل حساب بشه؟ چپ؟ راست؟ بالا؟ پایین؟
آره آبجی بخدا! دایره که چه عرض کنم؛ کره ی کره بوده! :-)