سلام و خسته نباشید خدمت همه ی افسران جنگ نرم.

البته سلام و ارادت، خدمت افسران جنگ غیر نرم و افسران غیر جنگ نرم و غیر افسران جنگ نرم هم دارم.

حس وظیفه شناسیم وادارم کرد برم سایتای انتخاباتی رو اجمالی نگاهی کنم که اخبار جالبی به چشمم خورد:

  • رأی گیری مجازی در سایتایی مث موج حضور.
  • سازوکار تبلیغاتی کاندیداها که شکر خدا تا اینجا اکثریتشون، تبلیغات سالم و قانونی داشتن و جز چند مورد جزئی، تخلفات چندانی گزارش نشده(به نقل از موج حضور).
  • دیدگاه ها و بیانیه و بروشور های تبلیغاتی افراد و احزاب مختلف؛ که گاهاً مبهم یا بحث برانگیز بود. مثلاً همین الآن بروشور "روزی که امیرکبیر گریست"(از ائتلاف کاندیداهای مستقل) رو خوندم؛ و یه جوری شدم. به دلم ننشست؛ نمی دونم چرا! هرچند حرفش حسابی بود: انتقاد از جهل و ضعف مدیریت خانوادگی و حقیقتاً هم درسته این انتقادا. اما شیوه ی بیانش واسم دلچسب نبود؛ البته همش تقصیر سران فتنه اس که با سیاه نمایی و شعار جهل زدایی و فقرزدایی و... فقط منافع خودشون رو دنبال کردن و دیگه حنای این شعارا رو واسه من یکی، کمرنگ کردن! انشاالله که اگه این جبهه رأی آوردن؛ این شعارهاشون رو عملی کنن و اشتباهات پیشینیانشون رو تکرار نکنن.
  • اما جالب ترین نکته ای که تا اینجا باهاش برخورد کردم: اسامی کاندیدای معرفی شده در ۱۷ جبهه ی مختلف برای شهر تهران(خبر اینم باز تو موج حضور هست). جالبیش اینجاس، برخی کاندیدا مث جناب مطهری، اسمشون تو هفتاد تا لیست هست!!!! و تازه تو لیست ائتلاف کاندیداهای مستقل هم تشریف دارن. این یعنی الآن ایشون خیلی خیلی خیلی اصلح تشریف دارن دیگه؛ نه؟

یه سؤال خیلی خیلی کوچیک:

مگه تعریف مستقل، به معنی آزاد بودن از تقید نسبت به گروه های دیگه نیس؟ خب کسی که تو انواع و اقسام جبهه های چپ و راست اسمش هست، چطور می تونه اسمش تو لیست مستقل ها هم بیاد؟ الآن باید مستقل حساب بشه؟ چپ؟ راست؟ بالا؟ پایین؟