از ماه دیگر دلم برای کسی تنگ می شود که مردانه آمد و مردانه سر قولش ایستاد اما ناجوانمردانه رانده شد. انگار که قرآن امر کرده: خوبی را حتماً بد بپندار و با بدگمانی به خوب ها هم بدی کن!
امشب که در رسانه آمد و چون همیشه شیوا سخن گفت، فهمیدم از ماه بعد، چقدر دلم برای خوبی هایش تنگ می شود.
چقدر از همین لحظه دلتنگم برای رئیس جمهوری که از زحماتش به طور شایسته تقدیر نشد و در عوض، عیب هایش صحیح و ناصحیح، حتی یک دانه هم از قلم نیفتاد، همه اش، به ردیف، برشمرده شد!
خلاصه که از فردا چقدر دلتنگ خواهم بود برای رئیس جمهوری که با یک برنامه ی 5 محوری(عدالت، خدمت، مهرورزی، پیشرفت و گسستن حلقه ی دولت) روی کار آمد و بر عهدش ایستادگی کرد تا همان 5 محور را دنبال کند و هیچ حاشیه ای باعث نشود از مواضعش به نفع باج خواهان عقب بنشیند.
آخرش هم که دسته گلی از گوجه فرنگی به انضمام کارت پستالی از جنس احضاریه، به سویش پرتاب شد. آری، این هم از تقدیر به سبک ایرانی!!
خدا عاقبتمان را ختم بخیر بگرداند.
التماس دعا
جدا از همه ی حرفا:
این حرکتی که دکتر گزارش کار داد و تازه 4 تاگزارش دیگه هم مونده، بهترین حرکت برای روشن کردن حقیقت بود.
به خودم و همه ی دوستان توصیه می کنم اولا بیشتر از این که به فکر مسائل سیاسی باشیم مثل دکتر احمدی نژاد دنبال خدمت بی منت باشیم، که بهترین روش همینه (البته پیگیری مسائل سیاسی رو نفی نمی کنم)؛ دوما این گزارش کارهای دکتر رو به دقت پیگیری کنیم و تو ذهنمون ثبت کنیم؛ مطمئن باشیم یه روزی به کار می آد.
ضمنا از این که به وسیله ی وبلاگ شما با وبگاه جوان انقلابی آشنا شدم متشکرم.
موفق باشید