بسم الله الرحمن الرحیم

نمی دانم سوژه های خبری امشب را دنبال کردید یا نه؟ اما یک سوژه اش آتشم زد:
وقتی که حیوان، انسانی تر عمل می کند و انسان، حیوانی تر!

در اخبار نشان داد گنجشککی را که به هم نوعِ در قفس گیر کرده ی خود، غذا می داد!

و حصار قفس، محاصره ی مسلمانان میانمار را به یادم آورد و قلبم را لرزاند.

 حصاری از آتش به دور هم نوعان، آن هم به جرم خوب بودنشان، کشیده 
و به جرم انسان ماندن، به آتششان می کشند.

که در این ناکجاآباد یا باید در برابر حیوانیت، سر تسلیم فرود آوری یا
به زنده سوزی تن در دهی.

آه از این انسانی که قدر یک گنجشک هم غیرت ندارد.
نه! آه از انسان نه!
چه اینها فقط نام انسان را یدک می کشند.
و مرامشان مرام حیوانی است.
آه از حیوانِ فرو رفته در هیبت انسان!
نه! حیوانات هم مرا ببخشند.
آخر اینها حیوان هم نیستند گویا.
اینها از حیوان هم پست ترند و از جوجه گنجشککی بی غیرت تر.

اینان موجوداتی هستند که باید فقط به نام خودشان خوانده شوند و با مرام بی مرامی شان شناخته تا شاید شاید روزی دنیا به آن حد از شعور برسد که اینان، رسوای جهان باشند.