بسم الله الرحمن الرحیم

سلام.
این حرفام رو عادی نخون.
حرفام رو فریادی بدون؛
اول بر سر خودم و بعد هم سر هر کسی که مسلمون کشی شیاطین، به دلش چنگ نمی اندازه.

نسل کشی مسلمانان غزه
کشتارهای فجیع گاه گاهی حتی تو همین کشورهای همسایه که غرب و شرق کشورمون نشستن
انفجارهای ناجوانمردانه تو سوریه و شهید از پی شهید
اوضاع دلخراش بحرین
اعتراضات رو به افزایش عربستانی ها با وجود سرکوب های شدید از طاغوتیان
زورگویی های شورای نظامی مصر

همه و همه کم بود؟

حالا میانمار هم که...
اصلاً طاقت نیوردم عکساشو ببینم
که عده ای فقط به جرم اینکه می گن "پروردگار ما الله است"
طاغوت به طرز فجیعی نسلشونو نابود می کنه.

ماه رمضون ماهیه که باید کمی هم از دنیای خودمون دربیایم. دنیامون رو لااقل تا دنیای همسایه هامون گسترش بدیم.
ما با تموم مسلمونای جهان هم آخه همسایه ایم. حالا شاید خونه هامون از هم فاصله داشته باشه، اما روحمون، قلبمون، مجاور هم هستش. اینطور نیس؟
انصافه که سفره افطارمون رنگین باشه؛
ولی بحرینی ها و میانماری ها و ... لب پرتگاه مرگ و زندگی وایساده باشن؟

انصافه فقط عکساشونو ببینیم و بر باعث و بانیش لعن بفرستیم؟
آخه مگه غیر از اینه که خدا حتی لعنش رو هم از طریق واسطه هاش بر قومی جاری می کنه.
فتنه ها رو هم به دست بنده هاش، هست که خاموش می کنه.

انصافه اینقدر ظلم دنیا رو فرا گرفته باشه و ما بچه شیعه ها، تنها فرقه ای که قسم خورده سر هر ظالمی فریاد بربیاره، و داد هر مظلومی رو از ظالم بگیره، الان، ما تو چنین شرایطی که هرجا نگاه می کنیم، بنای یه ظلم جدید داره پایه ریزی میشه، وقتشه که اینقدر ساکت باشیم؟

مگه غیر از اینه که باید اول نفس خودمون و بعد دنیا رو بیدار کنیم؟
که از این حیوانیت محض دربیاد و بفهمه روش بهتری هم برای زندگی کردن هست.
که بفهمه منجی هست؛ حی و حاضره؛ فقط باید صداش کرد.
همه باید همصدا بشن و بخوان تا بیاد و فریاد انا المهدی اش، انعکاس آه مستضعفینی باشه که خود قرآن وعده کرده وارثان زمین قرارشون میده.