به گزارش جهان، متن کامل این نامه به شرح زیر است:
بعد از مناظره دیروز بر خود دانستیم تا خطاب به برخی کاندیدا ها نکاتی چند را متذکر شویم. نکاتی که بیشتر متوجه کاندیدا های اصولگراست.
1. جناب آقای ولایتی
مواضع دیروز شما در رابطه با مسائل مختلف تعجب برانگیز بود. و ثابت کرد که انفکاک شما از آقای هاشمی اگر در قول صورت گرفته اما در اندیشه همچنان بر یک مدار می چرخد. ورود شما به انتخابات 84 با اجازه ی تلویحی آقای هاشمی و کناره گیری شما به نفع ایشان تشات داد که تسلیم برخی قواعد نا صواب فضای سیاست زده اید و دیگر از فضای آرمان خواهی به دور افتاده اید ما اصلا از امثال آقای روحانی و عارف انتظار زدن حرف حق مبتنی بر تفکر اسلام ناب را نداریم. کسانی که از خود چیزی ندارند و فقط با چسباندن خود به جناب هاشمی و یکی از سران فتنه برای اندکی رای علیه اصول شمشیر می کشند. موضع شما راجع به مسئله هسته ای بوی تلاش بی انصافانه برای کسب رای می داد. مقایسه این پرونده با قرار داد 598 و حتی سخت تر پنداشتن آن ظلم بزرگی به نظام است. امروز ما در مذاکرات آلماتی 1 برای اولین بار نظام سلطه را پای مذاکره واقع گرایانه نشانده ایم . در این مذاکرات با ابتکار عمل تیم مذاکره کننده برای اولین بار نگرانی های دو طرف را اولویت بندی کرده و به مذاکره متوازن پرداخته اند. اما طرف غربی هنوز چشم امید به برخی جریانات داخلی که مشغول دعوت مردم به سازش هستند دوخته است. و حاضر به تعامل متوازن نیست. یعنی می گوید من 1 قدم می آیم اما شما 20 قدم بیایید. می گوید شما نگرانی با اولویت اول مرا بردارید. اما من نگرانی اولویت بیستم شما را پاسخ می گویم. البته همین نکته هم قابل اعتنا هست که طرفی غربی حاضر است یک قدم بیاید! مذاکره در قاموس شما به معنی ردوبدل کردن لبخند می باشد. آیا سخن خمینی کبیر را فراموش کردیدآنگاه که فرمود:« نکته ی مهمی که همه ما باید بدان توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خارجی خود با ابیگاکان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهان خواران تا کی و کجا مارا تحمل خواهند کرد و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول داند؟ به یقین آنان مرزی جز عدول از همه ی هویت ها و ارزش های معنوی و الهیمان نمی شناسند.»
به گفته ی قرآن کریم: «آنها هرگز دست ازمقاتله و ستیز با شما بر نمی دارند مگر اینکه شما را از دینتان برگردانند»
ان شالله که این حقیقت را قبول داشته باشید که اگر با منطق امثال شما این گام های نامتوازن را برداریم برای گام های بعدی برای این که نظام سلطه بخواهد 20 قدم بیاید احتمالا باید ما 100 قدم برویم و به مانند لیبی همه ی چرخه جمع کنیم و با کشتی به عالیجنابان تحویل دهیم.
امروز اگر جمهوری اسلامی برای احقاق حق خویش در برابر زیاده خواهی های نظام سلطه مقاومت می کند، اما نظام سلطه نتوانسته همه ی اعضای شورای امنیت را هم رای کند و همه تحریم های فعلی ناشی از تحریم یک جانبه جناب کدخداست!
جناب ولایتی! دیروز به حمدلله همه خط کشی ها انجام شد. و شما نشان دادید که کدام طرف ماجرایید. پیشنهاد برای ائتلاف این است که ای کاش به جای ائتلاف با جناب حداد و قالیباف با آقایان روحانی و عارف ائتلاف می کردید. ثمره توفیق این نوع مذاکره تقدیم 5 شهید راه علم به ملت ایران است که خود بین ترین نشانه از اضطراب و سردرگمی نظلم سلطه است! امید که شهدا شفاعت گر تمامی ما باشند .
2. جناب آقای محسن رضایی
نکته ای که زجر آور است تلاش مجدانه شما برای سیاه نمایی وضع موجود برای رای آوری است. از نشان دادن گراف های فلاکت تا صحبت های انتزاعی شما در مورد پرونده هسته ای. نگاه شما به مذاکره توامان با ترس و مرعوب غرب بودن است! تلخی ارعاب شما در برنامه شبکه 4 رسانه ملی آنگاه که فرمودید ما مذاکره میکنیم اما آمریکا قول بدهد اگر مذاکره به ثمر نرسید به ما حمله نکند! نشانه ترس و عدول از کلمه امام راحل است که فرمود« آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند»، اطاله مذاکرات را موجب سرخوردگی می دانید اما رسیدن به دستاورد های عظیم هسته ای در تولید رادیو دارو ها و نجات جان صدها بیمار و مهمتر از آن تامین آینده علمی و اقتدار ایران را ذکر نمی کنید. ای کاش اندکی هم از آبروی تان برای دفاع از کیان مواضع حق نظام به کار می گرفتید و حل مسائل اقتصادی را همه ی مشکل و مسئله ندانید. آقای رضایی این همه خود را همه کاره ی جنگ و نظام دیدن در دفاع مقدس در شان یک مسلمان شیعه که به دنبال کسب رای حلال می باشد، نیست.
3. جناب آقای قالیباف
استراتژی شما در سیاست خارجی طبق برنامه ارائه شده خودتان هیچ نسبتی با انقلاب اسلامی و تفکر امام راحل و رهبری ندارد.
((حمایت از چنین نظمی برای جهان نباید به گونه و با گفتمانی انجام پذیرد که تصویر خارجی. آن(چالش قدرت هژمون) باشد که هدفی است در حال تحقق یا(علاقه به حاکمیتبی نظمی) که با مبانی عقیدتی نظام اسلامی سازگار نیست. استنباطی که می تواند ایران را بدون منافعی با ارزش فراتر به عنوان یک تهدید جدی در سطح بین المللی و منطقه ای معرفی می کند و زمینه ساز بروز شوک های خارجی سخت در فرآیند توسعه ی ملی می شود.)) صفحه 27- برنامه راهبردی دیپلماسی
امید واریم که این مواضع و برنامه ها را با شفافیت بیشتری برای مردم توضیح دهید.
4. جناب آقای حداد و جلیلی:
دفاع جانانه وگفتمان محور شما از گفتمان ناب انقلاب وعدم سکوت مصلحت اندیشانه به خاطر کسب چند رای بیشتر جای تقدیر و تشکر دارد. نشان دادید که پایبندی به گفتمان از منافع شخصی زودگذر برایتان مهمتر است امید که با ثابت قدم ماندن در این راه به عنوان یک الگوی صحیح از سیاست مدار تراز انقلاب اسلامی در حافظه ملت ثبت گردد.
5. نکته مهم پایانی:
نکته بسیار خوب مناظره دیروز این بود که دیگر از این به بعد کسی نمی تواند با انتساب خود به رهبری، هر موضع اشتباهی بگیرد. چون دیروز حداد و ولایتی و رضایی و جلیلی و روحانی و قالیباف و عارف همگی از رهبری در جایی از نظام حکم داشته و دارند و این یعنی همه ی سلایق درون نظام در زیر چتر رهبری جمع شده اند. اما به این معنی نیست که هر کسی که از رهبری حکمی داشت و در رابطه با موضوعی نظر شخصی و استنباط خود را مطرح کرد، نظر او نظر ولی فقیه که قطعا حقیقت و مصلحت در آن نهفته است، انگاشته شود .
بعد از مناظره دیروز بر خود دانستیم تا خطاب به برخی کاندیدا ها نکاتی چند را متذکر شویم. نکاتی که بیشتر متوجه کاندیدا های اصولگراست.
1. جناب آقای ولایتی
مواضع دیروز شما در رابطه با مسائل مختلف تعجب برانگیز بود. و ثابت کرد که انفکاک شما از آقای هاشمی اگر در قول صورت گرفته اما در اندیشه همچنان بر یک مدار می چرخد. ورود شما به انتخابات 84 با اجازه ی تلویحی آقای هاشمی و کناره گیری شما به نفع ایشان تشات داد که تسلیم برخی قواعد نا صواب فضای سیاست زده اید و دیگر از فضای آرمان خواهی به دور افتاده اید ما اصلا از امثال آقای روحانی و عارف انتظار زدن حرف حق مبتنی بر تفکر اسلام ناب را نداریم. کسانی که از خود چیزی ندارند و فقط با چسباندن خود به جناب هاشمی و یکی از سران فتنه برای اندکی رای علیه اصول شمشیر می کشند. موضع شما راجع به مسئله هسته ای بوی تلاش بی انصافانه برای کسب رای می داد. مقایسه این پرونده با قرار داد 598 و حتی سخت تر پنداشتن آن ظلم بزرگی به نظام است. امروز ما در مذاکرات آلماتی 1 برای اولین بار نظام سلطه را پای مذاکره واقع گرایانه نشانده ایم . در این مذاکرات با ابتکار عمل تیم مذاکره کننده برای اولین بار نگرانی های دو طرف را اولویت بندی کرده و به مذاکره متوازن پرداخته اند. اما طرف غربی هنوز چشم امید به برخی جریانات داخلی که مشغول دعوت مردم به سازش هستند دوخته است. و حاضر به تعامل متوازن نیست. یعنی می گوید من 1 قدم می آیم اما شما 20 قدم بیایید. می گوید شما نگرانی با اولویت اول مرا بردارید. اما من نگرانی اولویت بیستم شما را پاسخ می گویم. البته همین نکته هم قابل اعتنا هست که طرفی غربی حاضر است یک قدم بیاید! مذاکره در قاموس شما به معنی ردوبدل کردن لبخند می باشد. آیا سخن خمینی کبیر را فراموش کردیدآنگاه که فرمود:« نکته ی مهمی که همه ما باید بدان توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خارجی خود با ابیگاکان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهان خواران تا کی و کجا مارا تحمل خواهند کرد و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول داند؟ به یقین آنان مرزی جز عدول از همه ی هویت ها و ارزش های معنوی و الهیمان نمی شناسند.»
به گفته ی قرآن کریم: «آنها هرگز دست ازمقاتله و ستیز با شما بر نمی دارند مگر اینکه شما را از دینتان برگردانند»
ان شالله که این حقیقت را قبول داشته باشید که اگر با منطق امثال شما این گام های نامتوازن را برداریم برای گام های بعدی برای این که نظام سلطه بخواهد 20 قدم بیاید احتمالا باید ما 100 قدم برویم و به مانند لیبی همه ی چرخه جمع کنیم و با کشتی به عالیجنابان تحویل دهیم.
امروز اگر جمهوری اسلامی برای احقاق حق خویش در برابر زیاده خواهی های نظام سلطه مقاومت می کند، اما نظام سلطه نتوانسته همه ی اعضای شورای امنیت را هم رای کند و همه تحریم های فعلی ناشی از تحریم یک جانبه جناب کدخداست!
جناب ولایتی! دیروز به حمدلله همه خط کشی ها انجام شد. و شما نشان دادید که کدام طرف ماجرایید. پیشنهاد برای ائتلاف این است که ای کاش به جای ائتلاف با جناب حداد و قالیباف با آقایان روحانی و عارف ائتلاف می کردید. ثمره توفیق این نوع مذاکره تقدیم 5 شهید راه علم به ملت ایران است که خود بین ترین نشانه از اضطراب و سردرگمی نظلم سلطه است! امید که شهدا شفاعت گر تمامی ما باشند .
2. جناب آقای محسن رضایی
نکته ای که زجر آور است تلاش مجدانه شما برای سیاه نمایی وضع موجود برای رای آوری است. از نشان دادن گراف های فلاکت تا صحبت های انتزاعی شما در مورد پرونده هسته ای. نگاه شما به مذاکره توامان با ترس و مرعوب غرب بودن است! تلخی ارعاب شما در برنامه شبکه 4 رسانه ملی آنگاه که فرمودید ما مذاکره میکنیم اما آمریکا قول بدهد اگر مذاکره به ثمر نرسید به ما حمله نکند! نشانه ترس و عدول از کلمه امام راحل است که فرمود« آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند»، اطاله مذاکرات را موجب سرخوردگی می دانید اما رسیدن به دستاورد های عظیم هسته ای در تولید رادیو دارو ها و نجات جان صدها بیمار و مهمتر از آن تامین آینده علمی و اقتدار ایران را ذکر نمی کنید. ای کاش اندکی هم از آبروی تان برای دفاع از کیان مواضع حق نظام به کار می گرفتید و حل مسائل اقتصادی را همه ی مشکل و مسئله ندانید. آقای رضایی این همه خود را همه کاره ی جنگ و نظام دیدن در دفاع مقدس در شان یک مسلمان شیعه که به دنبال کسب رای حلال می باشد، نیست.
3. جناب آقای قالیباف
استراتژی شما در سیاست خارجی طبق برنامه ارائه شده خودتان هیچ نسبتی با انقلاب اسلامی و تفکر امام راحل و رهبری ندارد.
((حمایت از چنین نظمی برای جهان نباید به گونه و با گفتمانی انجام پذیرد که تصویر خارجی. آن(چالش قدرت هژمون) باشد که هدفی است در حال تحقق یا(علاقه به حاکمیتبی نظمی) که با مبانی عقیدتی نظام اسلامی سازگار نیست. استنباطی که می تواند ایران را بدون منافعی با ارزش فراتر به عنوان یک تهدید جدی در سطح بین المللی و منطقه ای معرفی می کند و زمینه ساز بروز شوک های خارجی سخت در فرآیند توسعه ی ملی می شود.)) صفحه 27- برنامه راهبردی دیپلماسی
امید واریم که این مواضع و برنامه ها را با شفافیت بیشتری برای مردم توضیح دهید.
4. جناب آقای حداد و جلیلی:
دفاع جانانه وگفتمان محور شما از گفتمان ناب انقلاب وعدم سکوت مصلحت اندیشانه به خاطر کسب چند رای بیشتر جای تقدیر و تشکر دارد. نشان دادید که پایبندی به گفتمان از منافع شخصی زودگذر برایتان مهمتر است امید که با ثابت قدم ماندن در این راه به عنوان یک الگوی صحیح از سیاست مدار تراز انقلاب اسلامی در حافظه ملت ثبت گردد.
5. نکته مهم پایانی:
نکته بسیار خوب مناظره دیروز این بود که دیگر از این به بعد کسی نمی تواند با انتساب خود به رهبری، هر موضع اشتباهی بگیرد. چون دیروز حداد و ولایتی و رضایی و جلیلی و روحانی و قالیباف و عارف همگی از رهبری در جایی از نظام حکم داشته و دارند و این یعنی همه ی سلایق درون نظام در زیر چتر رهبری جمع شده اند. اما به این معنی نیست که هر کسی که از رهبری حکمی داشت و در رابطه با موضوعی نظر شخصی و استنباط خود را مطرح کرد، نظر او نظر ولی فقیه که قطعا حقیقت و مصلحت در آن نهفته است، انگاشته شود .