نظام انگلستان نظام پارلمانی است یعنی در آن پارلمان فصل‌الخطاب بوده، حرف اول و آخر را می‌زند، تصیمات مهم می‌گیرد و حرکت جامعه نیز توسط پارلمان هدایت می‌شود. پارلمانها یا در مسیر احزاب فعالیت می‌کنند و یا در خط نامزدهای انتخاباتی به صورت اصناف و اکثریت.
درانگلستان، مردم باید برای شرکت در انتخابات ثبت‌نام کنند. هدف از این کار تعیین تعداد رأی دهندگان و فراهم کردن امکانات لازم برای تعیین تعداد حوزه‌های رأی‌گیری در مناطق مختلف و نیز جلوگیری از بروز تقلب‌های احتمالی است. همچنین از طریق ثبت نام برای رأی گیری، پیش از انتخابات مشخص می‌شود که چند درصد مردم واجد شرایط رأی دادن هستند و از این میان چند درصد رأی خواهند داد. در مرحله بعد حضور ثبت‌نام کنندگان در رأی‌گیری توسط مأموران کنترل می‌شود.
در واقع رأی دادن در انگلیس اجباری است. مردم باید مشارکت داشته باشند. اگر کسی در انتخابات شرکت نکند جریمه نقدی می‌شود.
البته هنوز کسانی هستند که علیرغم اجبار، در انتخابات شرکت نمی کنند!
در انتخابات انگلیس به طور کلی احزاب تعیین‌کننده هستند و می‌توان گفت که شرکت کنندگان به لیست احزاب رأی می‌دهند. رأی‌دهندگان به صورت منفرد به شخصی رأی نمی‌دهند. البته در برخی از مناطق نیز افراد می‌توانند نامزدها را به صورت منفرد انتخاب کنند اما معمولاً لیست رأی می‌آورد.
افراد مستقل کمتر می‌توانند بروز و حضور پیدا کنند. اگر انتخابات هم برگزار شود آنها باید خود را به یک حزب متصل کنند.
خوبی این سیستم در این خوب است چون دولت منتخب حزبی است که در مجلس پیروز شده و این یعنی حزب پیروز است که دولت تشکیل می‌دهد و نخست‌وزیر انتخاب می‌کند. بنابراین اعضای کابینه 25 نفری هم عضو حزب هستند و هم عضو پارلمان، بنابراین تصمیمات ساده‌تر اتخاذ می‌شود. به عبارت صریح‌‌تر مجلس در مقابل دولت قرار نمی‌گیرد، لذا از این لحاظ خوب است. اما یک اشکال وارد بر چنین سیستم هایی چون همیشه نظام دوحزبی حاکم است یا این حزب است یا آن حزب و تنوع کم است.
لازم به ذکر است که در انگلیس ، ملکه علیرغم ادعای تشریفاتی بودن نقش او، عملاً بر قوا حکمرانی می کند و تمامی اقدامات دولت به نام او انجام می شود.
fatemeh hashemi